Od szeregu lat obserwuje się pogłębiający deficyt nowych kadr z wykształceniem średnim zawodowym i wykształceniem wyższym, które mogłyby zasilać rynek pracy w branży dźwigowej. Zostało to spowodowane m.in. ograniczeniem liczby szkół technicznych i likwidacją przyzakładowych szkół zawodowych oraz likwidacją branżowych kierunków na studiach wyższych. Deficyt ten pogłębia opisywany w mediach exodus fachowców do innych krajów Unii Europejskiej.
Problem edukacji kadr najlepiej obrazuje fakt, iż w roku szkolnym 2005/2006 w Warszawie utworzono tylko jedną klasą pierwszą o specjalności technik elektryk, a egzaminy kwalifikacyjne w 2006 roku zdało około 30% uczniów. Świadczy to o głębokim kryzysie reformy systemu szkolnictwa zawodowego przeprowadzonej w 1999r. W ślad za reformą organizacyjną nie poszedł system finansowania realizacji nowego programu nauczania – wyposażenia pracowni. Należy również zaznaczyć, iż na rynku Urządzeń Transportu Bliskiego, po wejściu Polski do Unii Europejskiej, zaszło wiele zasadniczych zmian nie tylko pod kątem postępu technicznego, ale także odnośnie przepisów i uregulowań związanych z bezpieczeństwem urządzeń dźwigowych.
Zaczęła obowiązywać Dyrektywa Dźwigowa (a w ślad za nią Rozporządzenia krajowe) dotycząca nowo montowanych dźwigów oraz niedługo staniemy wobec problemu wprowadzenia normy SNEL (Safety Norm for Existing Lift), która dotyczy bezpieczeństwa i modernizacji eksploatowanych urządzeń dźwigowych.
Nowa sytuacja w branży dźwigowej spowodowała, że Zarząd Polskiego Stowarzyszenie Producentów Dźwigów zadecydował o podjęciu działań w sprawie zainicjowania współpracy związanej z kształceniem kadr dla branży dźwigowej. Uzyskano również wsparcie innych firm dźwigowych niebędących członkami Stowarzyszenia oraz Urzędu Dozoru Technicznego.
Od 2004 roku Stowarzyszenie współpracuje z Zespołem Szkół Elektronicznych i Licealnych, Technikum Elektroniczne nr 3 im. Żołnierzy Armii Krajowej „Żywiciel ul. Gen. Zajączka 7 w Warszawie w celu kształcenia kadr dla branży dźwigowej na poziomie technika.
Intencją Stowarzyszenia było stworzenie klasy o profilu dźwigowym w ramach istniejącej struktury Szkoły.
Współpraca ze szkołami miała trzy okresy:
- Okres przed wprowadzeniem Krajowej Ramy Kwalifikacji (KRK), gdy możliwe było tworzenie specjalizacji w ramach podstawowego kształcenia zawodowego, zaproponowaliśmy Dyrekcji Szkoły oraz Radzie Pedagogicznej, aby w okresie przejściowym uczniowie w ciągu trzeciego i czwartego roku nauczania w szkole zdobywali specjalizowaną wiedzę potrzebną do wykonywaniu funkcji technicznych przy montażu i konserwacji dźwigów.
- Okres w trakcie wprowadzanie KRK – realizacja projektu „Nowe możliwości, nowe kwalifikacje - specjalizacja konserwator urządzeń dźwigowych” w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki
Priorytet: IX. Rozwój wykształcenia i kompetencji w regionach.
Działanie: 9.2. Podniesienie atrakcyjności i jakości szkolnictwa zawodowego. - Okres po wprowadzeniu KRK – utworzenie zawodu Technik urządzeń dźwigowych
We wszystkich powyższych okresach firmy dźwigowe zapewniły możliwość odbywania praktyk zawodowych dla uczniów III klasy, posiadających uprawnienia SEP do 1kV oraz aktualne badania lekarskie, w firmach w wymiarze miesiąca – 30 dni.
Firmy zapewniają również pracę wakacyjną oraz dostęp do informacji technicznej, specjalistów wykładowców i opiekunów.
Po ukończeniu technikum absolwenci znajdują zatrudnienie w firmach dźwigowych.
To władza samorządowa odpowiada za kształcenie w brakujących zawodach.